Sylwester w Sent.

Jestem chora i od tygodnia zalegam w domu. Dosłownie. Od dwóch dni funkcjonuję w miarę normalnie. Dzisiaj zdobyłam się na odwagę i spróbuję napisać co u mnie.

Święta w tym roku były miłe, ale szybko mnięły. Coś tam ugotowałam i uwaga smakowało domownikom. Miałam dużo planów co do wyjść i pokazania miasta mojej Mamie,
ale zachorowałam! Nie wychodziłam z domu, leżałam i cierpiałam. Nie mogłam czytać bo miałam gorączkę i wszystko mnie irytowało, czyli dzień jak co dzień 😀
W głowie powstał plan „a może by tak napisać o tym pięknym Sylwku, któym przeżyłam rok temu!?” bo w tym, mimo zaproszeń, nie mogę wyjść.
Zapraszam Was zatem na krótką wspominkową wycieczkę!

Rok temu na zaproszenie przyjaciela R, pojechaliśmy do Sent, małej górskiej miejscowości w południowo wschodniej części Szwajcarii (kanton Graubünden). Wioska Sent położona jest tuż pod włosko-austriacką granicą. Podróż z Zurychu, samochodem zajmuje
około dwóch i pół godziny, ale jak wiadomo w krainie sera najlepiej jest podróżować pociągiem. Wyprawa jest dłuższa o godzinę. Widoki za oknem i klimat podróży rekompensują długą podróż. W szwajcarskich pociągach jest cały wagon przeznaczony dla rodzin z dziećmi więc nie ma co płakać, że będzie trudno. My byliśmy wtedy z rocznym Antkiem i naprawdę było super. Zjeżdżalnie i mini ścianki wspinaczkowe (w pociągu!)
są miłym ułtawieniem dla wszystkich zmordowanych opiekunów słodkich pociech 🙂
Na miejscu, czyli po 3 godzinach podróży, czeka nas przesiadka w Scuol i jazda autobusem w górę do Sent i naszego pokoju z takim oto widokiem…

Centurm miasteczka wygląda tak:








Odwiedziliśmy kilka loklanych atrakcji, między innymi dom z lodu i najdłuższą ślizgawkę w lesie z drewanianymi rzeźbami.










Szkoda, że w tym roku zima nam nie dopisała.

Najciekawsze z całej wyprawy były rzeźby tutejszego artysty Not Vital . Umieszczone w lesie przypominały sceny z filmów fantastycznych, a tych jestem ogromną fanką.
Zobaczcie sami w środku lasu schody, ale dokąd?
Pierwsze ujęcie, widok „od wejścia”, kolejne, widok z boku.


Włochata wieża widokowa

Dosyć ciekawy „most” z króliczych głów. Nie przeszłam, bo bałam się wysokości, a liny których trzeba było się złapać podczas przejścia były niestabilne.

Lustro w lesie

Prawda, że intrygujące?
Na koniec kilka dodatkowych ujęć jakie zrobiłam w Sent.mW dolinie widać wcześniej wspomniany Scuol

Wszystkie fotografie wykonałam telefonem Moto G 🙂